یک دوست خطرناک

تلویزیون در دنیای امروز، گسترده ترین رسانه است، به گونه ای که حتی کامپیوتر و شبکه جهانی اینترنت هم نتوانسته رقیبی قدرتمند برای آن باشد.

کودک و تلویزیون

تلویزیون پدیده اى است عجیب كه چندی است وارد زندگی انسان ها شده و به گونه ای معجزه آسا تقریباً همه خانه ها را اشغال کرده است. امروزه این رسانه تا دورافتاده ترین روستاها راه یافته، آنتن های کج و کوله آن را می توان بر فراز آپارتمان های مرتفع شهری تا خانه های پست و کوتاه روستاها مشاهده کرد.

بدون شک تلویزیون، بازی های تعاملی ویدیوئی و اینترنت منابعی بسیار خوب برای آموزش و سرگرمی فرزندان شما به شمار می آیند. اما استفاده بیش از حد از آنها ممکن است اثرهای نامطلوب به جای بگذارد.

تماشای تلویزیون می تواند اثرات زیادی روی رشد کودکان دوره پیش دبستان بگذارد، مخصوصاً در مورد کودکانی که بیشتر اوقات در خانه یا محل نگه داریشان تلویزیون روشن است.

فرهنگستان پزشکی کودکان آمریکا در مورد مدت زمان استفاده از تلویزیون و بازی های مختلف ویدیویی یا اینترنتی توصیه می کند:

**فرزندان کمتر از دو سال زمانی برای تماشای تلویزیون نداشته باشند.(کودکان زیر دو سال به هیچ وجه تلویزیون تماشا نکنند).

**فرزندان بالاتر از دو سال، بیش تر از یک تا دو ساعت در هر روز به تماشای برنامه های ویژه کودکان و نوجوانان مشغول نشوند.

آکادمی روانپزشکی کودکان و بزرگسالان آمریکا توصیه می کند پدر و مادرها فقط باید تماشای برنامه هایی را به کودکان اجازه دهند که از نظر رشدی برای کودکشان مناسبند و اجازه ندهند کودکشان مدت طولانی تلویزیون تماشا کند. یکی از دلایل اینست که کودکان زیر 8 سال بسیاری از چیزهایی را که از تلویزیون می بینند، درک نمی کنند. چون آنها نمی توانند بین صحنه های جداگانه بصورت یک داستان رابطه برقرار کنند،همچنین کودکان پیش دبستانی به سختی می توانند محتوای تخیلی تلویزیون را از واقعیت تشخیص دهند. کودکان از سنین خیلی پایین، حتی از دو سالگی، از رفتار پرخاشگرانه تقلید می کنند و تاثیر مشاهده خشونت در 8 سالگی عمیق تر و پایدارتر از 19 سالگی است.چرا که در این سنین مرزی مشخص میان خیال و واقعیت در ذهن کودک وجود ندارد و کودک بر خیالی و ساختگی بودن صحنه های فیلم آگاهی نداشته، آنها را واقعی تصور می کند و هر چه صحنه واقعی تر قلمداد شود، تاثیر پذیری بیننده کم سال شدت می یابد.

درصورت مدیریت سوء متولیان امر و غفلت خانواده ها، تلویزیون می تواند همچون بمبی باشد که همه ی ابعاد زندگی کودک را ویران می کند

شیوه های کاربردی برای تماشای سالم تلویزیون

**در مکانی که تلویزیون شما قرار دارد، لوازم و سرگرمی های غیر تلویزیونی مثل: کتاب ها و مجلات کودکان، اسباب بازی ها، جورچین ها، بازی های صفحه ای(شطرنج) و غیره قرار دهید تا فرزندتان به انجام کارهای دیگری غیر از تماشای تلویزیون و بازی های ویدیوئی، تشویق شود.

**والدین همراه کودکان تلویزیون تماشا کنند و درباره ی داستان ها و اطلاعات نمایش داده شده ی آن صبحت کنند؛ درباره ی اینکه موقعیت هایی که در تلویزیون ارائه شده، چگونه ممکن است با زندگی واقعی همخوان باشد یا نباشد، حرف بزنند. موقع تماشای تلویزیون، دیدگاهها، ارزش ها و اعتقادات متفاوت در صحنه های مختلف فیلم یا گزارش پخش می شود، که ممکن است فرزند شما از آن موضوع اطلاعات زیادی نداشته باشد.ممکن است خودش سوالاتی مطرح کند. در این هنگام فرصت خوبی برای والدین پیش می آید تا توضیحات لازم را برای فرزند خود، به طور مختصر و روشن بیان کنند.
کودک و تلویزیون

** تلویزیون را دور از اتاق خواب فرزندتان قرار دهید.

**موقع صرف غذا تلویزیون را خاموش کنید.

** متولیان امر سعی کنند برنامه های مخصوص بزرگ سالان را زمانی پخش کنند که تا حد امکان، کودکان موفق به دیدن آنها نشوند.

با توجه به آنچه ذکر شد، به این نتیجه می رسیم که تلویزیون در زندگی کودک، نه یک هیولای یک چشم است که با ورود در زندگی کودک، او را از بین ببرد و نه یک وسیله ای است که مطلقا در بالا بردن و سرعت بخشیدن به توانمندی کودک در خدمت او قرار گیرد، بلکه تلویزیون یکی از فراورده های صنعت و فناوری است که با مدیریت صحیح متولیان امر و خانواده ها، می تواند وسیله ای برای ارتقای توانمندی کودک به شمار آید، وگرنه درصورت مدیریت سوء متولیان امر و غفلت خانواده ها، می تواند همچون بمبی باشد که همه ی ابعاد زندگی کودک را ویران می کند.

بخش خانواده ایرانی تبیان